Directeur Peter van Kuringen aan het woord

Jan bracht vlaai bij een project waar Peter als bouwkundig projectleider voor zijn voormalige werkgever in Eindhoven werkte. En hij bracht nóg een keer vlaai. En weet je wat... nog een keer. Maar Peter bleef halsstarrig volhouden. Nee, hij maakte de overstap naar Van den Heuvel niet. Het grootste struikelblok: Van den Heuvel was gevestigd in Deurne, terwijl Peter in Oirschot woont. Uiteindelijk tekende hij toch, mede omdat hij kon starten bij het net overgenomen tegelzettersbedrijf S&G Zeelst in Veldhoven, dicht bij huis. Inmiddels zijn de tijden veranderd, want we spreken Peter in, jawel, Deurne. En hij woont nog altijd in Oirschot. Wat een struikelblok leek, bleek het uiteindelijk niet te zijn.

Het tegelwerk was wel leuk, maar bracht niet genoeg uitdaging. ‘Als dat het enige was, was ik niet gebleven’, zegt Peter. Precies zoals hij is: open en eerlijk. Wat je ziet, is wat je krijgt. Maar er kwamen nog meer dan voldoende uitdagingen op zijn pad. De overname van het tegelzettersbedrijf in Veldhoven bleek het startschot voor meer overnames. Voor het creëren van een afbouwgroep, waar alle disciplines samen komen. ‘Ik zag het als een uitdaging om met Jan te sparren over waar we naartoe zouden gaan. Ik kreeg ook steeds meer verantwoordelijkheden.’

Vasthouden en loslaten

Een goede directeur weet wanneer hij moet vast- houden en loslaten. Althans dat is de manier waarop Peter het aanpakt. ‘Kijk, ik heb ervaring op de bouw, maar als het gaat om specifieke kennis, dan vaar ik op mijn mensen. Bijvoorbeeld op onze uitvoerders, die echt weten waar ze het over hebben. Ik weet het in grote lijnen, maar vraag nog regelmatig: zit het écht zo? Die dubbelcheck vind ik belangrijk.’

Ook Jan van den Heuvel leerde steeds meer loslaten, waardoor Peter meer verantwoordelijkheden kreeg. ‘Dat is best een proces geweest’, glimlacht hij. ‘Toen Jan in Cadzand zat, belde hij me elke avond op.’ Op een avond is Peter aan het zaalvoetballen en blijft de telefoon maar rinkelen. ‘Dat was voor mij een breekpunt. Ik dacht: ik neem niet meer op. De volgende dag ook niet. Het ging zelfs zo ver dat ik van een collega een appje kreeg: ‘Jan probeert jou te bellen’. Daar hebben we het vervolgens goed over gehad. Dat moest anders.’ En het ís nu ook anders. ‘Ik krijg alle vrijheid en vertrouwen. Dat probeer ik trouwens ook aan onze mensen te geven. Je kunt wel alles vastleggen, maar daar wordt het werk niet leuker van. De jongens op de bouw willen zelf kunnen inschatten wat ze doen, met wie en welke bonnen ze moeten uitschrijven. Natuurlijk zijn er kaders, maar daarbinnen moet je wel de nodige ruimte krijgen.’ Dat betekent ook dat je soms fouten moet kunnen maken. ‘Het moet alleen geen tweede keer gebeuren, je moet ervan leren. Ik zal nooit persoonlijk op iemand mopperen als iets mis gaat, maar iemand steunen. Kijken waar we kunnen helpen.’

Teamprestatie

Waar Peter trots op is, is dat het bedrijf is uitgegroeid tot een echt en hecht team. Waar vroeger nog eilandjes los van elkaar opereerden, is er nu echt sprake van een teamprestatie. ‘In vergelijking met voorheen, staat er nu veel meer een team. Voorheen dacht iedereen aan zijn eigen tak van sport of aan het eigen bedrijfje. Dáár moest het goed mee gaan. Nu denken we veel meer in het belang van de hele afbouwgroep. Hoe die verandering plaats heeft kunnen vinden? Als je duidelijk bent over waar je voor staat, dan trek je als vanzelf de juiste mensen aan. Bij ons werkt een bepaald soort medewerkers: open en eerlijk. We willen gezamenlijk een prestatie neerzetten.’ Daarbij is nuchterheid een belangrijk aspect binnen het bedrijf. ‘Ik zeg altijd dat de mensen buiten belangrijker zijn dan ik. Als je hier uit wil dragen dat je belangrijker bent dan anderen, dan pas je niet bij de organisatie. Als er vandaag de vraag komt om materiaal naar Eindhoven te rijden en er is niemand beschikbaar, dan doe ik dat. En dat geldt voor iedereen. We staan voor elkaar klaar. We kijken niet naar wat er in onze functieomschrijving staat, maar zorgen er samen voor dat problemen opgelost worden. En als iemand een uurtje eerder weg moet voor zijn kind bijvoorbeeld, dan hoef je dat uur echt niet af te schrijven. Want ik weet dat die mannen vaak ook wat langer werken, terwijl ze die uren niet hoeven te maken. Het is geven en nemen.’

Open en eerlijk zijn is niet alleen intern belangrijk, maar ook extern. ‘Ook naar onze opdrachtgevers en zzp’ers zijn we dat. Als er iets niet klopt bij een opdracht, lossen wij het op. Als we een zelfstandige meerwerk geven en onze opdrachtgever betaalt niet, dan betaal ik wél. Je moet jezelf altijd in de spiegel aan kunnen blijven kijken. Wij doen aan eerlijke handel. Ik hanteer bijvoorbeeld ook overal dezelfde tarieven.’ Het draait volgens Peter allemaal om het opbouwen van relaties en om communicatie. ‘Ik ben niet van het mailen. Je ziet dat mensen zich niet durven te uiten en het dan maar op de mail zetten, dat werkt niet. Bel elkaar op, ga met elkaar om tafel, spreek het uit. Dat werkt het beste! Ja natuurlijk leg ik afspraken goed vast, zeker met opdrachtgevers, je moet alles zwart op wit hebben. Maar als er iets niet goed loopt, bel ik altijd eerst op.’

Flexibel of vast

Over zzp’ers gesproken, de flexibele schil is inmiddels vrij omvangrijk. Dat heeft volgens Peter voor- en nadelen. ‘Wij hebben trouwe zzp’ers die echt het gezicht zijn van ons bedrijf. Ik ben ook blij dat ze zo trouw zijn. Maar ik vind op dit moment de verhouding flexibel en vast niet helemaal optimaal. Vroeger stond één vaste medewerker tegenover drie flexibele medewerkers. Dat is nu weleens één op tien. Als je een grote opdracht aanneemt en je hebt maar één vaste schilder in dienst, dan kan dat het vertrouwen in de weg staan. Hoewel wij inmiddels wel bewezen hebben dat we klussen altijd geklaard krijgen.’ Toch zou Peter wel meer vaste mensen in dienst willen hebben. ‘Het is alleen lastig. Ik denk dat het medewerkersstuk sowieso een enorm belangrijk vraagstuk is voor onze toekomst. Er is een gebrek aan jongeren op de bouw. Daar moeten wij nog een modus in vinden, misschien door ze zelf op te leiden. Medewerkers uit het buitenland halen? Dat is een tijdelijke oplossing, die jongens gaan uiteindelijk ook weer naar huis.’

Toekomst

Aan goed en genoeg personeel komen is dus een belangrijk aandachtspunt. ‘Ondanks dat wij alles goed geregeld hebben, is het wel een hectisch vak. Als je 60 jaar bent, hoe lang blijf je dit dan nog doen? Daar maak ik me wel eens zorgen over. We proberen er hier echt voor te zorgen dat je het werk op een leuke manier kunt blijven doen. En dat lukt door rust in de organisatie te hebben. Is het rustig? Nee. Maar we nemen wel de tijd om alles goed op orde te hebben. En dat lukt. Elke maandag nemen we de werken door en als ik dan naar die paar werkjes kijk waar het mis gaat, ben ik trots. Er gaat bij ons namelijk heel veel wél goed.’ En dus overheerst de tevredenheid bij Peter. Het hoeft niet altijd meer en beter. ‘Natuurlijk zijn er dromen, bijvoorbeeld een metal-stud-bedrijf, dat zou een mooie aanvulling zijn. Maar over het al- gemeen ben ik trots, het is goed zo. En ik denk dat we ook nog kunnen groeien, zonder dat we op kantoor extra mensen nodig hebben. We hebben het gewoon goed voor elkaar!’